ANNE BEN ÇEVRECİ OLDUM…

Eskiden televizyonlarda ya da gazetelerde milletimizin ne derece geride olduğunu gözümüze gözümüze sokmak için çeşitli istatistikler yayınlandığını hatırlıyorum. Özellikle bilmemnenin Avrupa’da ya da Amerika’da kişi başına şu kadar tüketildiği ama Türkiye’de ise bu oranın ancak şu kadar olduğu gibi istatistiklerden bahsediyorum. Hepimiz hatırlarız sanırım zira arada sırada eskisi kadar olmasa da gene bu tüketimi referans alan istatistikler yayınlanıyor. Eskiye oranla kesinlikle daha az, zira artık sanırım tüketmek gelişmişlik referansı olmaktan çıkmaya başladı. Özellikle çevreciliğin tam anlamıyla trendy olduğu bir dönemde bakın efenim Avrupalılar domuz gibi şunu tüketiyorlar, Amerikalılar bundan bundan öküz gibi yiyorlar ama ey sen Türk evladı sen o kadar gerisin ki anca bu kadar yiyorsun bundan gibi bir açılımı olan istatistiklerden şimdilik kurtulmuş gibiyiz en azından çevrecilik modası geçinceye kadar.

Daha az tükettiğimiz şeyler için alıp başımızı ellerimizin arasına kukuman kuşları gibi düşünürken ne olacak bizim bu besin zincirindeki titrek yerimiz; acaba bu ecnebi büyük balıklar gün gelir tüketmeye bir şey bulamayınca bizim gibi küçük balıkları yutar mı diye endişe ederken bir anda değişen dünya ajandasıyla yepyeni sorular geldi dimağımıza yapıştı…

Çevrecilik moda mıdır, küre gerçekten ısınıyor mu, iklimler değişiyor ve dünya cehenneme mi dönüyor, buzullar eriyor ve su seviyesi yükseliyor mu; water world mu gerçek olacak yoksa the day after tomorrow mu soruları zihinleri buram buram bulandırıyor artık…

Medya da kendini hemen bu duruma adapte etti ve yepyeni istatistikleri gözümüze gözümüze sokarak istatistiksel durum tespiti açığını hemen kapatıverdi. Şimdilerde yayınlanan istatistikler genelde şu şekilde oluyor. Karbon emisyonu açısından gelişmiş ülkeler şu kadar hayvani derecede karbon salıyor çevreye, şu ülke bu kadar küresel ısınmaya körükle gidiyor, gelişmekte olanlar o kadar çevreye karbon salıyorlar ki gelişmesin artık bunlar canım kıvamında tadından yenmez istatistikler .

Bu konuya Avrupa Birliği ne kadar ilgili görünüyorsa ; (shame on you) Mr.Bush yönetimindeki Birleşik Amerika Devletleri aman banane be ben ürettiğime ve sattığıma bakarım, global warmingmiş, climate changemiş, yemişim bunları modunda takılıyordu daha bir yıl öncesine kadar. Peki Barrack Obama geldi her şey değişti mi? Kesinlikle hayır zira çikolata renkli başkanımız Obama amcamızın bu konuya ilgisinin de öyle çok dişe dokunur olduğu söylenemez. White House’un resmi web sitesinde bu konu Enerji ve Çevre başlığında işlenmekte; daha ziyade enerji sektöründe ne kadar iş fırsatı yaratıldığından bahsedilmekte; çevreyle ilgili olarak da genel geçer karbon salınımına dur diyecez laflamaları yer almaktadır. Değişen pek bir şey yok gibi yani. Al Gore farkındalık yaratmak (raising awareness ) açısından Inconvenient Truth adında bir korku filmi yaparak çok müstesna bir çalışmaya imza atıp bir adet Nobel barış ödülü kaptı. Ödülü aldıktan sonra Al Gore’u gören oldu mu mahalle kıraathanesinde. Sonuç olarak Amerika denilen birleşik devletler ülkesi kapitalizmin köküne köküne vururken çevrenin de için etmeye devam edecektir. Bu böyle biline…

Aslında çevreci olmak çok garip bir tanımlama. Çevreyi umursamak her insanın ilk ödevi olmak zorunda ki her canlı gibi insan canlısı da çevrenin bir parçası olarak ben sallamıyorum çevreyi, kirleticem ulan var mı gibi bir gerzekliğin içinde olamaz işin tabiatı icabıyla. Ama işte gerzeklik deyince insanoğlundan başka bir canlı gelmiyor insanın aklına, o yüzden kirleten mallar, temizleyen enayiler, hiçbirşey yapmayan dangalaklar olarak insanoğlu gruplandırılacaktır çok yakın gelecekte.

Kapitalizmin zırıl zırıl bacaklarının titrediği şu dönemde daha az tüketip daha az harcamak ve daha az karbon salmak trendy olsun inşallah temennisi ile bu saçma sapan yazıya saçma sapan bir şekilde son veriyorum...