Bugün İstanbul 1.kentiçi ulaşım şurasına biraz da karayolu hocamın organizasyonda büyük payı olması sebebiyle katıldım.Hatta bu yüzden karayolu dersi de yapılmadı ki şuraya gitmesem hoca bana gücenirdi:) Orda bi de beleş yemek yiyip, aklıma estiğinde bardak bardak meşrubat familyasının leziz üyelerini mideme uğurladım.
Öğlen yurda geldiğimde küçük bir uyku bulutu gelip oturdu gözümün üstüne. Dayanamadım yatağımın düzlüğüne bedenimi salıverdim. Cep telefonumu da tüm radyasyon tehditlerinin gölgesinde yastığımın köşesine iliştirdim. Sonrası malum; uykuya dalıverdim. Uykumun belki de en acaipanında Eminem-stan melodili telefonum çalmaya başladı; ben gene biri çaldırıyodur diye düşünüp oralı olmadım ama arayan ısrarlıydı. Arayan Gençturdan Betül Erez'di. Beni işe başlama kesin tarihimi sormak için aramış. Ona göre iş arayacaklarmış bana. Ben de finaller 15 haziranda bitiyo,16sında hemen gitmeliyim diye düşünüp İstanbuldan 16sında çıkış alıyorum dedim. Teşekkür edip vedalaştık. İşin ilginç yanı ben böyle bir olayı daha önce de yaşamıştım. Geçen sene 2 temmuzda (çok iyi hatırlıyorum) yine çok alakasız bir saatte uykumun derinlerinde yüzerken telefonum çalmış, ben de pürtelaş "cevap ver"e basıp alo deme zahmetinde bulunmuştum. Staj yapacağım şirketten acilen beklediğim bir telefondu ve beni rahatlatmıştı. Yani anlayacağınız önemli telefonları uyku sarhoşluğu ile sıcak yatağımda alıyorum. İlginç!Bugün Amerika olayımın harbi harbi işlediğini idrak ettim aslında.Yani hala daha inanmıyor muydun Gürcaan diye yavşak yavşak soracak olursanız: tabii ki inanıyordum ama takdir edersiniz ki insanın bazı şeylere güvenebilmesi ve bu güveninin devam edebilmesi için somut şeyler gerekir. Bugün bu somutluğu yaşadım.bakalım ne zaman ve ne işi bulacaklar bana.hadi hayırlısı...
14.03.2002
Kayıtlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder